به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

تحریک طناب نخاعی در کاهش نوروپاتی دیابتی موثر است

تاریخ انتشار: ۱۵ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۲۶۶۱۷۵

اریکا پترسن سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه کانزاس، گفت: «دو سال پس از شروع استفاده از این دستگاه محرک، بیماران هنوز همان کیفیت بهبودی را دارند که در ابتدا دیدیم».

پترسن گفت: «دیابت به اعصاب کوچک، معمولاً در دست‌ها و پا‌ها آسیب می‌رساند که باعث بروز انواع احساسات دردناک مانند سوزش، سوزن سوزن شدن و خارش می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

»

محرک‌های نخاعی دهه‌هاست که برای درمان انواع درد‌ها استفاده می‌شوند.

وی افزود: «در سال ۲۰۲۱، سازمان غذا و داروی ایالات متحده استفاده از دستگاه محرک نخاع را به طور خاص برای درمان نوروپاتی دیابتی در پا‌ها تأیید کرد. سر‌های الکتریکی در کانال نخاعی قرار می‌گیرند و به یک باتری که زیر پوست قرار می‌گیرد، وصل می‌شوند.»

پترسن گفت: «این دستگاه تکانه‌های کوچکی را ارسال می‌کند که نحوه پردازش پیام‌های درد را که از پا‌ها از طریق نخاع به سمت مغز می‌آید، تغییر می‌دهد و به آن‌ها کمک می‌کند تا نحوه ارسال پیام‌های درد را کاهش دهند.»

محققان برای این کارآزمایی بالینی، ۲۱۶ فرد مبتلا به علائم نوروپاتی دردناک دیابتی را برای حداقل یک سال که دیگر به دارو‌ها پاسخ نمی‌دادند، انتخاب کردند.

در ابتدا، نیمی از افراد به مدت شش ماه تحریک نخاع دریافت کردند، در حالی که نیمی دیگر تحت درمان منظم پزشکی قرار گرفتند (گروه کنترل).

نتایج نشان داد در شش ماهگی، افرادی که ایمپلنت را انجام دادند، ۷۶ درصد کاهش درد و ۶۲ درصد بهبود در عملکرد حرکتی و رفلکس‌های خود گزارش کردند. در مقایسه، گروه کنترل ۲ درصد افزایش درد و ۳ درصد بهبود عملکرد داشتند.

محققان به پیگیری بیماران ادامه دادند و اکنون گزارش داده‌اند که بعد از گذشت دو سال، ۸۰ درصد هنوز درد عصبی کمتری دارند و ۶۶ درصد بهبود مستمر در عملکرد حرکتی را گزارش می‌دهند.

پترسن گفت: «نتایج نشان داد که اگر دارو‌ها کمکی به بیمار مبتلا به نوروپاتی دیابتی نکنند، تحریک نخاع گزینه‌ای محکم برای پیگیری است.»

با این حال، وی تاکید می‌کند که دارو‌ها باید خط مقدم درمان نوروپاتی دیابتی باقی بمانند. پس از اینکه دارو‌ها نتوانستند درد را کاهش دهند باید به بیماران ایمپلنت پیشنهاد شود.

منبع: هلث دی نیوز

باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی کلينيک

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: دیابت نخاع نوروپاتی دیابتی دارو ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۲۶۶۱۷۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مراقب باشید؛ این داروها و خوراکی‌ها پلاکت خون را کاهش می‌دهند

پلاکت خون پایین (ترومبوسیتوپنی) نوعی بیماری است که در آن بدن به دلیل عارضه یا سایر شرایط، پلاکت کافی تولید نمی‌کند. علائم ناشی از آن شامل خونریزی داخلی و خارجی است.

به گزارش خبرآنلاین، تشخیص زودهنگام ترومبوسیتوپنی، نتایج مثبتی در درمان دارد اما تأخیر در تشخیص می‌تواند منجر به مشکلاتی از حمله قلبی، آسیب به اعضای بدن (به عنوان مثال، طحال، روده، کلیه و حتی آمبولی ریه) شود.

ترومبوسیتوپنی به اختلال در پلاکت خون گفته می‌شود و شرایطی است که در آن تعداد پلاکت‌های خون بیمار کاهش یافته و سلول‌های خونی قادر نخواهند بود فعالیت‌های اساسی بدن را انجام دهند.

پلاکت چیست؟

پلاکت به کوچکترین ذرات خونی گفته می‌شود که آنزیم‌های لازم برای انعقاد خون را در خود دارند. پلاکت‌ها بسیار کوچکند و با چشم غیرمسلح قابل دیدن نیستند. این اجزای کوچک مسئول بازسازی بافت‌های آسیب‌دیده هستند و نقش مهمی در انعقاد خون دارند. میانگین عمر هر پلاکت ۱۰ روز است و محل تولید آن در مغز استخوان است.

نحوه عملکرد پلاکت خون

کار اصلی پلاکت جلوگیری از خونریزی است. تجمع پلاکت‌ها در محل خونریزی، موجب لخته شدن خون و آغاز روند بهبودی می‌شود. پلاکت‌های فعال حاوی پروتئین چسبنده‌ای به نام فیبرین هستند که این پروتئین‌ها در تشکیل لخته خونی نقش مهمی ایفا می‌کنند.

علت پایین بودن پلاکت خون

پایین بودن پلاکت خون نوعی اختلال خونی است و معمولاً عوارض جدی ندارد اما در شرایط آسیب‌دیدگی می‌تواند روند انعقاد و لختگی خون را تحت‌تأثیر قرار دهد. تعداد پلاکت خون معمولاً به دلیل بیماری‌های زمینه‌ای و عوارض جانبی مصرف برخی داروها کاهش می‌یابد که در ادامه به شرح این موارد می‌پردازیم:

۱) داروها و خوراکی‌هایی که پلاکت خون را کاهش می‌دهند

مصرف الکل، ترکیبات سمی و نیز برخی داروهای حاوی کنین که جهت رفع گرفتگی عضلات تجویز می‌شوند اثرات منفی بر پلاکت خون دارند. استفاده از برخی نوشیدنی‌ها مانند آب تونیک (نوشابه گازدار حاوی کنین که برای پیشگیری از مالاریا مصرف می‌شود) می‌تواند در کاهش پلاکت خون مؤثر باشد.

این داروها خاصیت ضد انعقادی دارند و موجب کاهش پلاکت می‌شوند:

داروهای ضد انعقاد یا مهارکننده‌های گلیکوپروتئین مانند آبسیکسیماب (این دارو ضد تجمع پلاکت است و برای پیشگیری از عوارض اسکیمی قلبی تجویز می شود)

اپتیفیباتید (این دارو ضد انعقاد خون است و در درمان لخته‌های خونی و حملات قلبی مورد استفاده قرار می‌گیرد)

و تیروفیبان (برای درمان سندرم کرونر حاد)

هپارین، استامینوفن، ایبوپروفن، ناپروکسن، آمیودارون (برای درمان پرکاری تیروئید)، سایمتیدین (برای درمان زخم معده و گاستریت)، پیپراسیلین (نوعی آنتی بیوتیک)، داروهای ضد تشنج مانند کاربامازپین، سولفونامیدها مانند تری‌متوپریم-سولفامتوکسازول، وانکومایسین (نوعی آنتی بیوتیک).

۲) بیماری‌هایی که موجب پایین بودن پلاکت خون می‌شوند

برخی از بیماری‌ها بر تولید پلاکت خون اثر گذاشته و باعث ترومبوسیتوپنی می‌شوند که عبارتند از: سرطان مغز استخوان، لوسمی، HIV و هپاتیت C، عفونت‌های ویروسی، آنمی، سندرم دیستریس تنفسی حاد (ARDS)، سپسیس (نوعی عارضه عفونی)، بیماری های خود ایمنی مانند ITP (نوعی عفونت ویروسی مثل آبله مرغان)، سابقه ارثی و ژنتیکی، زیاده‌روی در مصرف حد الکل، برخورد با ترکیبات سمی، دوران بارداری و ...

کاهش پلاکت خون گاهی می‌تواند سبب بروز برخی اثرات فیزیکی مانند کبودی شود. درمان پایین بودن پلاکت خون شامل تجویز برخی داروها و تلاش برای رفع مشکلات زمینه‌ای است.

در برخی موارد نیز برای درمان، از داروهایی که سیستم ایمنی بدن را سرکوب می‌کنند (مانند کوتیکواستروئیدها) استفاده می‌شود.

کانال عصر ایران در تلگرام